Evert Lautenbach was de verpersoonlijking van het schoonrijden in Nederland”. Dat stelt Wiebe Blauw van de Landelijke Vereniging van Schoonrijders (LVS) in het boek ‘Evert Lautenbach en het schoonrijden in Nederland’. Het boekje is uitgebracht naar aanleiding van het 65-jarig jubileum van de LVS. Lautenbach (geboren in 1879 in Harlingen) won zeven keer de Nederlandse titel en was volgens Blauw één van de redders van het schoonrijden.
In de jaren ’20 van de vorige eeuw wilde de Koninklijke Nederlandse Schaatsbond (KNSB) meer elementen van het kunstrijden toevoegen om de sport een frivoler karakter te geven. Lautenbach diende daarop, gesteund door vele schoonrijders, een amendement in op de jaarvergadering bij de KNSB om dit achterwege te laten. Dit amendement werd na veel discussie aangenomen, waardoor de sport bleef bestaan in de huidige vorm.
De samenstelling van het boek is ietwat verwarrend. Blauw heeft getracht het in drie delen per hoofdstuk te doen, maar dat komt de overzichtelijkheid niet helemaal ten goede. Per hoofdstuk omschrijft de auteur een fase uit het leven van de schoonrijder. Hierbij kijkt hij naar de woonplaats van Lautenbach op dat moment, vervolgens beschrijft hij de prestaties van de geboren Harlinger in die provincie om tot slot de sport in zijn geheel onder de loep te nemen per provincie. Deze driedeling komt elk hoofdstuk terug.
Dit is niet bevorderlijk voor de leesbaarheid. Er staan, zeker voor de liefhebbers van het schoonrijden, mooie anekdotes in over Lautenbach, maar ook over de sport, de schaatsen, de kleding en de regels. Blauw had er wellicht beter aan gedaan om niet alle gereden wedstrijden per provincie te beschrijven. Op die manier wordt het een mêlee van namen en uitslagen, waardoor de mooie stukken geschiedenis minder benadrukt worden.
Blauw omschrijft wel goed de evolutie en devolutie van de sport door de jaren heen. Het schoonrijden was in het begin van de twintigste eeuw populair in Nederland, maar kende in de tijden van ‘Ard en Keessie’ (de succesvolle langebaanschaatser Ard Schenk en Kees Verkerk), moeilijke tijden. Er waren in 1970 nog slechts zeventig schoonrijders lid van de LVS. Ter vergelijking: in 1960 waren dit nog 350.
‘Evert Lautenbach en het schoonrijden in Nederland’ is voor de liefhebber van de sport mooi om te lezen. Naast de vele informatie zijn ook prachtige, oude foto’s toegevoegd. Voor de leek is het minder toegankelijk, maar door de indeling van Blauw moet het lukken.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.